نماز یکی از شگفت انگیزترین اعمال و اسرارآمیزترین چیز در دنیای معنوی است.
نماز یک رمز و راز است و هر چه چند سؤال در مورد نماز بپرسیم، راز نماز را بیشتر می بینیم. زیرا پاسخ به این سوالات دشوار است. اما این بدان معنا نیست که راز نماز غیرقابل شناخت است و نمی توان به سؤالات مختلف در مورد نماز پاسخ داد. با این حال، افراد بسیار کمی در مورد آن می دانند. به همین دلیل است که افراد زیادی وجود ندارند که واقعاً بتوانند در دعا چیزهایی را برای خدا انجام دهند. مهم این نیست که چقدر نماز می خوانیم، بلکه این است که چقدر بر اساس اصول نماز می خوانیم . دعایی که منطبق بر اصل نماز باشد واقعاً ارزشمند است.هنگامی که دعا می کنید مانند منافقان نباشید که دوست دارند در کنیسه ها و سر چهارراه ها نماز بخوانند تا مردم آنها را ببینند. اطاق درونت را بخوان و به پدرت که در نهان است دعا کن و پدرت که در نهان می بیند قطعاً به تو خواهد داد. شما نباید از این مثال پیروی کنید، زیرا پدر شما قبل از درخواست شما می دانست که شما به چه چیزی نیاز دارید. بر زمین نیز چنانکه در آسمان است، امروز نان روزانه ما را به ما بده، بدهی های ما را ببخش، همانطور که ما بدهکاران خود را می بخشیم، ما را به وسوسه نکش، ما را از شر برای تمام ملکوت و قدرت و جلال رهایی بخش از آن شماست تا ابد، آمین.» اگر گناهان مردم را ببخشید، پدر آسمانی شما نیز شما را خواهد بخشید؛ اگر گناهان مردم را نبخشید، پدر آسمانی شما و تقصیرات شما را نخواهد بخشید.» (متی 6:5-15).
نماز یک درس معنوی است که مستلزم مطالعه و تمرین مداوم است، همانطور که نواختن پیانو مستلزم تمرین مداوم هر روزه است. اگر فقط در طول کلاس درس بخوانید و در روزهای هفته تمرین نکنید، قطعاً نمی‌توانید خوب مطالعه کنید. بسیاری از مردم درباره آموزه دعا بسیار شنیده و خوانده اند، اما آن را اجرا نکرده اند، بنابراین نمی توانند آن را به خوبی یاد بگیرند. برای اینکه درس دعا را به خوبی یاد بگیرید، نه تنها باید اصول آن را درک کنید، بلکه باید بر اساس آموزه های فراوانی که در کتاب مقدس درباره دعا وجود دارد، مدام تمرین کنید، در غیر این صورت، نمی توانید کار واقعی دعا را بیاموزید.
اولین سوالی که باید بپرسیم این است که چرا دعا کنیم؟ دعا چه فایده ای دارد؟ خدا دانا و قادر مطلق است، چرا صبر می کند تا ما دعا کنیم تا به کار برخیزیم؟ از آنجا که او می داند، چرا باید به او بگوییم (فیلیپیان 4: 6)؛ اگر او قادر است، چرا مستقیماً کار نکنیم؟ چرا باید دعا کنیم؟ چرا فقط کسانی که درخواست می کنند می توانند دریافت کنند، آنها که می جویند ببینند، و کسانی که در می زنند می توانند وارد شوند (متی 7:7)؟ چرا خدا گفت: "شما دریافت نمی کنید زیرا درخواست نمی کنید (یعقوب 4: 2)"؟
پس از پرسیدن سخنان فوق باید همچنان بپرسیم که آیا دعا با اراده خداوند منافات ندارد؟ رابطه نماز و عدالت چیست؟
ما می دانیم که خداوند هیچ کاری را بر خلاف میل خود انجام نمی دهد. چرا او طبق میل خود بدون اینکه ما را ملزم به در زدن کند، در را به روی ما باز نکرد؟ او دانای کل است.چون او می داند که ما باید در را باز کنیم، چرا صبر می کند تا ما در بزنیم؟ اگر در باز شود مطابق رضای خداست که در را باز کنیم، خدا هم می داند که ما باید در را باز کنیم، پس برایمان باز می کند، چرا باید در را بکوبیم؟ کوبیدن در چه راحتی برای خدا به ارمغان می آورد؟
باز باید بپرسیم: اراده خدا این است که در را بگشاید و عادلانه است که در را بگشاییم، آیا اگر در بزنیم خدا در را باز نمی کند؟ آیا او ترجیح می‌دهد که اراده‌اش، عدالت به تأخیر افتاده و موفق نشود، منتظر دعای ما باشد؟ آیا او اجازه خواهد داد که اراده او برای باز کردن در با نکوبیدن ما محدود شود؟
به این ترتیب اراده خدا توسط ما محدود می شود! آیا خدا واقعاً قادر مطلق است؟ اگر چنین است، چرا او نمی تواند به تنهایی در را باز کند، اما باید صبر کند تا ما در بزنیم؟ آیا خدا واقعاً اراده خود را انجام می دهد؟ اگر چنین است، چرا گشایش (اراده) او همچنان با کوبیدن (دعا) ما اداره می شود ؟
بعد از پرسیدن این سؤالات، واقعاً می بینیم که دعا یک راز بزرگ است. در اینجا ما می‌توانیم یک اصل از کار خدا را ببینیم، یعنی: خدا فقط در صورتی حاضر است که قیام کند و کار کند که قوم خدا دعا کنند . اراده خدا با دعای کسانی که به او تعلق دارند محقق می شود. دعای مؤمنان تحقق خواست خداوند است. خداوند اراده خود را به تنهایی انجام نمی دهد، اما وقتی قومش در دعا با او همدردی کنند، او این کار را انجام می دهد .
به این ترتیب نماز چیزی نیست جز عمل مؤمنان با خدا . نماز اراده مؤمن است که با اراده خدا متحد شده است. دعای مؤمنان روی زمین جز بیان اراده خداوند در بهشت نیست. دعا بیان خواسته های خودمان نیست تا خداوند فریاد ما را برآورده و خواسته های ما را پر کند. دعا این نیست که خدا را مجبور به تغییر اراده و انجام کاری که او نمی خواهد انجام دهد. دعا چیزی نیست جز این که مؤمن اراده خدا را از زبان خود بیان کند و چیزی جز این نیست که مؤمن از خداوند خواسته اش را در پیشگاه خداوند انجام دهد.

نماز یکی از شگفت انگیزترین اعمال و اسرارآمیزترین چیز در دنیای معنوی است.
نماز یک رمز و راز است و هر چه چند سؤال در مورد نماز بپرسیم، راز نماز را بیشتر می بینیم. زیرا پاسخ به این سوالات دشوار است. اما این بدان معنا نیست که راز نماز غیرقابل شناخت است و نمی توان به سؤالات مختلف در مورد نماز پاسخ داد. با این حال، افراد بسیار کمی در مورد آن می دانند. به همین دلیل است که افراد زیادی وجود ندارند که واقعاً بتوانند در دعا چیزهایی را برای خدا انجام دهند. مهم این نیست که چقدر نماز می خوانیم، بلکه این است که چقدر بر اساس اصول نماز می خوانیم . دعایی که منطبق بر اصل نماز باشد واقعاً ارزشمند است.هنگامی که دعا می کنید مانند منافقان نباشید که دوست دارند در کنیسه ها و سر چهارراه ها نماز بخوانند تا مردم آنها را ببینند. اطاق درونت را بخوان و به پدرت که در نهان است دعا کن و پدرت که در نهان می بیند قطعاً به تو خواهد داد. شما نباید از این مثال پیروی کنید، زیرا پدر شما قبل از درخواست شما می دانست که شما به چه چیزی نیاز دارید. بر زمین نیز چنانکه در آسمان است، امروز نان روزانه ما را به ما بده، بدهی های ما را ببخش، همانطور که ما بدهکاران خود را می بخشیم، ما را به وسوسه نکش، ما را از شر برای تمام ملکوت و قدرت و جلال رهایی بخش از آن شماست تا ابد، آمین.» اگر گناهان مردم را ببخشید، پدر آسمانی شما نیز شما را خواهد بخشید؛ اگر گناهان مردم را نبخشید، پدر آسمانی شما و تقصیرات شما را نخواهد بخشید.» (متی 6:5-15).
نماز یک درس معنوی است که مستلزم مطالعه و تمرین مداوم است، همانطور که نواختن پیانو مستلزم تمرین مداوم هر روزه است. اگر فقط در طول کلاس درس بخوانید و در روزهای هفته تمرین نکنید، قطعاً نمی‌توانید خوب مطالعه کنید. بسیاری از مردم درباره آموزه دعا بسیار شنیده و خوانده اند، اما آن را اجرا نکرده اند، بنابراین نمی توانند آن را به خوبی یاد بگیرند. برای اینکه درس دعا را به خوبی یاد بگیرید، نه تنها باید اصول آن را درک کنید، بلکه باید بر اساس آموزه های فراوانی که در کتاب مقدس درباره دعا وجود دارد، مدام تمرین کنید، در غیر این صورت، نمی توانید کار واقعی دعا را بیاموزید.
اولین سوالی که باید بپرسیم این است که چرا دعا کنیم؟ دعا چه فایده ای دارد؟ خدا دانا و قادر مطلق است، چرا صبر می کند تا ما دعا کنیم تا به کار برخیزیم؟ از آنجا که او می داند، چرا باید به او بگوییم (فیلیپیان 4: 6)؛ اگر او قادر است، چرا مستقیماً کار نکنیم؟ چرا باید دعا کنیم؟ چرا فقط کسانی که درخواست می کنند می توانند دریافت کنند، آنها که می جویند ببینند، و کسانی که در می زنند می توانند وارد شوند (متی 7:7)؟ چرا خدا گفت: "شما دریافت نمی کنید زیرا درخواست نمی کنید (یعقوب 4: 2)"؟
پس از پرسیدن سخنان فوق باید همچنان بپرسیم که آیا دعا با اراده خداوند منافات ندارد؟ رابطه نماز و عدالت چیست؟
ما می دانیم که خداوند هیچ کاری را بر خلاف میل خود انجام نمی دهد. چرا او طبق میل خود بدون اینکه ما را ملزم به در زدن کند، در را به روی ما باز نکرد؟ او دانای کل است.چون او می داند که ما باید در را باز کنیم، چرا صبر می کند تا ما در بزنیم؟ اگر در باز شود مطابق رضای خداست که در را باز کنیم، خدا هم می داند که ما باید در را باز کنیم، پس برایمان باز می کند، چرا باید در را بکوبیم؟ کوبیدن در چه راحتی برای خدا به ارمغان می آورد؟
باز باید بپرسیم: اراده خدا این است که در را بگشاید و عادلانه است که در را بگشاییم، آیا اگر در بزنیم خدا در را باز نمی کند؟ آیا او ترجیح می‌دهد که اراده‌اش، عدالت به تأخیر افتاده و موفق نشود، منتظر دعای ما باشد؟ آیا او اجازه خواهد داد که اراده او برای باز کردن در با نکوبیدن ما محدود شود؟
به این ترتیب اراده خدا توسط ما محدود می شود! آیا خدا واقعاً قادر مطلق است؟ اگر چنین است، چرا او نمی تواند به تنهایی در را باز کند، اما باید صبر کند تا ما در بزنیم؟ آیا خدا واقعاً اراده خود را انجام می دهد؟ اگر چنین است، چرا گشایش (اراده) او همچنان با کوبیدن (دعا) ما اداره می شود ؟
بعد از پرسیدن این سؤالات، واقعاً می بینیم که دعا یک راز بزرگ است. در اینجا ما می‌توانیم یک اصل از کار خدا را ببینیم، یعنی: خدا فقط در صورتی حاضر است که قیام کند و کار کند که قوم خدا دعا کنند . اراده خدا با دعای کسانی که به او تعلق دارند محقق می شود. دعای مؤمنان تحقق خواست خداوند است. خداوند اراده خود را به تنهایی انجام نمی دهد، اما وقتی قومش در دعا با او همدردی کنند، او این کار را انجام می دهد .
به این ترتیب نماز چیزی نیست جز عمل مؤمنان با خدا . نماز اراده مؤمن است که با اراده خدا متحد شده است. دعای مؤمنان روی زمین جز بیان اراده خداوند در بهشت نیست. دعا بیان خواسته های خودمان نیست تا خداوند فریاد ما را برآورده و خواسته های ما را پر کند. دعا این نیست که خدا را مجبور به تغییر اراده و انجام کاری که او نمی خواهد انجام دهد. دعا چیزی نیست جز این که مؤمن اراده خدا را از زبان خود بیان کند و چیزی جز این نیست که مؤمن از خداوند خواسته اش را در پیشگاه خداوند انجام دهد.